30, 31 mei en 1 juni

30 mei overnachten bij een Abdij

Weer een nacht heerlijk geslapen in ons tentje, nadat we toch een vrij luxe week achter de rug hebben.
De tent is zo weer ingepakt en we gaan vandaag op weg naar Peyehorade, een plaats voorbij Dax. Wij fietsen het grootste deel van de route nog steeds door Les Landes. Onderweg komen we regelmatig versierde bomen tegen met een opschrift. Nieuwsgierig als we zijn, gaan we dit eens vragen aan een willekeurige bewoner van een dorpje. Hij legt ons uit dat dit een typisch regionaal gebruik is. Alleen in de maand mei mogen de bewoners van deze regio een boom versieren als zij iets te vieren hebben, maar dan wel vanaf 10 jaar of vanaf 20 jaar en zo verder, dus alleen om de 10 jaar. In feite gaat het alleen maar om de borrel. Toch weer leuk om te weten.
In de ochtend is het heerlijk fietsen naar Dax, dit is een drukbezochte en enigszins  mondaine badplaats aan de rivier de Adour met bronnen die in de Romeinse tijd al bekendheid genoten. Wij hebben de pech dat we net in de middagpauze in deze stad aankomen, dus alles gesloten incl. de kerk en ook nog het Office de Tourisme. Dus geen stempel voor ons hier.
We besluiten de middagpauze niet af te wachten en gaan weer op pad richting Peyehorade. Tijdens een regenbui eten wij ons broodje onder een overkapping bij een boerderij waar ook kleine kalveren staan. Marja is helemaal weer in haar sas. Onderweg fietsen we over de rivier Gave de Pau en laat dit nu dezelfde rivier zijn, welke ook langs de grot van Lourdes loopt. Vandaag vertrekt er weer een groep pelgrims naar Lourdes voor de bedevaart. Dit keer zonder de aanwezigheid van Bert. Inmiddels  is het gaan regenen en het lijkt ons goed om voor de komende nacht een onderkomen te zoeken. Voorbij Peyehorade ligt het kleine plaatsje Sorde-l'Abbaye met zijn Benedictijnerabdij. Bijna naast de abdij vinden wij voor deze nacht een mooi pelgrimhuis. Meneer Michel geeft ons een stempel in ons paspoort en we mogen zelf bepalen wat wij betalen voor deze overnachting. 
We gaan nog even het kleine plaatsje bekijken. Er zijn nog veel Romeinse opgravingen te bezichtigen. De oude abdij is in de 12e eeuw gebouwd op de fundamenten van een Romeinse villa uit de 4e eeuw.

31 mei Op weg naar de Pyreneeën.

Vanmorgen wakker geworden in het pelgrimhuis waar wij de afgelopen nacht heerlijk hebben geslapen. 
Enkele Fransen delen hun brood met ons, want in dit dorp is er geen bakker. Zo zijn dus pelgrims onder elkaar, samen delen. Een mooie gedachte.
De fietsen zijn weer snel opgepakt en we kunnen vertrekken voor onze laatste etappe in Frankrijk naar St.Jean Pied Du Port.
Vanaf ons pelgrimhuis is het zo'n 70 kilometer voordat we de poort van St.Jean binnen fietsen. Het weer ziet er goed uit en we hebben er zin in om vandaag deze etappe te gaan fietsen.
Al een aantal dagen zien we geregeld de hop voorbij vliegen, zo ook vandaag. Bij een kudde koeien zagen we (volgens Marja) koereigers. 
De route gaat via verschillende mooie dorpjes aan de voet van de Pyreneeën. Het aantal klimmetjes neemt toe naarmate we de Pyreneeën in zicht krijgen.
Een goede training voor de dag van morgen, want dan moeten we de pas over naar Roncesvalles.
In de middag arriveren we in St.Jean Pied Du Port, een gezellig stadje met alleen maar mensen die gaan voor hetzelfde doel, wandelaars en fietsers. We komen weer enkele bekenden tegen van de afgelopen dagen en een van deze dames vergelijkt deze plaats met Lourdes. Wel heel grappig.
De lucht is inmiddels weer wat gaan betrekken, dus valt er af en toe weer eens een regenbui. Geen enkel probleem, want onze tent staat inmiddels kant en klaar op de camping. De camping ligt nagenoeg in het centrum en weer horen we klokgelui, dit is al de zoveelste camping bijna naast de kerk. 
We gaan het stadje nog eens even goed bekijken en melden ons bij het bureau des pelerines. We krijgen hier de laatste informatie over de route over de pas en we kopen nog twee extra credentials (paspoorten voor Santiago) erbij, want ons eerste paspoort met stempels raakt al behoorlijk vol.
In een restaurantje gaan we lekker wat eten, een echte Baskische kip.
Vanavond op tijd naar bed, want morgen moeten we fit zijn. Het wordt morgen best wel een zware etappe naar Roncesvalles, maar we hebben er alle vertrouwen in.

1 juni De eerste dag op de Camino

De afgelopen nacht hebben we toch nog wel regen op onze tent gehad, maar voor ons geen probleem om vandaag op pad te gaan, dwars door de Pyreneeën naar Roncesvalles.
De beklimming naar de top van de Ibanieta gaat van 163 mtr. naar 1057 mtr. Het is vooral Marja die een kriebel in haar buik heeft. Haal ik het wel of haal ik het niet. Zij is ook behoorlijk verkouden en dat vergt ook iets van je conditie.
De beklimming begint eigenlijk al meteen in St.Jean Pied De Port en bedraagt totaal 27 kilometer. De eerste 8 kilometer is geen probleem, maar na het plaatsje Valcarlos begint het echte klimwerk. In percentage uitgedrukt, toch wel tussen de 7% en 9%.
Onderweg regelmatig even uitrusten en genieten van de gieren die boven ons zweven. Je voelt je heerlijk in dit landschap tussen al die hoge bergen om je heen. Een fantastisch gevoel dat je dit op de fiets mag beleven.
Na het behalen van de top gaat het naar beneden naar Roncesvalles. We proberen hier een slaapplaats te vinden, want het is boven in de bergen behoorlijk koud om te kamperen. Het blijkt echter dat alle slaapplaatsen in Roncesvalles bezet zijn. We proberen hier nog wel even stempel te scoren. We krijgen er wel een, maar niet met liefde en aandacht. Uiteindelijk hebben we zes kilometer verder, in het plaatsje Espinal, een appartement kunnen krijgen. 
De eigenaresse staat ons al op te wachten en het is heerlijk warm. We gaan lekker douchen en kleren wassen en daarna bij een plaatselijk cafeetje hebben we nog iets gedronken en een flesje wijn voor de avond gekocht. 
In het cafeetje ontmoeten we nog wandelaars uit Singapore, Frankrijk en Engeland. Wij voelen ons al helemaal thuis op de Camino.
De avond brengen we TV kijkend en internettend door op de bank in ons huisje.