Op weg naar Leon

De afgelopen nacht hebben we slecht geslapen. In de stad werd het feest van San Juan de Sahagun gevierd en dat hebben we geweten. In de avond hoorden we luide feestmuziek, gevolgd door het afsteken van vuurwerk en denk je, de avond is voorbij en iedereen gaat  naar huis. Maar niets is minder waar, toen begon het feest pas en duurde tot half vijf in de ochtend. Heel Sahagun heeft geen oog dichtgedaan.
Het beloofd vandaag een warme dag te worden, dus op tijd vertrekken naar Leon, onze volgende etappeplaats. We nemen afscheid van Henny en Henny, want hun willen vandaag meer kilometers gaan maken dan ons.
In Leon is er geen camping, dus we laten ons op het eind van de dag lekker verwennen in een hotelletje op aanwijzing van ons aller Clemens.
Onderweg fietsen we weer over de hoogvlakte met uiteraard weinig hoogteverschil en komen we verschillende dorpjes tegen, waar niets meer is te doen, maar wel met mooie namen zoals Bercianos der Real Camino en El Burgo Ranero. De jeugd is vertrokken naar de grote stad. In elke plaats is er nog wel een Alberque te vinden voor de opvang van de vele pelgrims. Wij krijgen steeds meer respect voor de wandelaars, die zich voortploeteren over de oneindige vlaktes. Zelfs met de fiets lijkt het wel of het niet opschiet.
In het stadje Mansilla de las Mulas vinden we bij de kerk een mooie plek voor de lunch. Marja stapt het gemeentehuis in en veroverd opnieuw een stempel. Inmiddels is Bert al begonnen met het tweede stempelboekje.
Na de lunch is het niet meer zo heel erg ver fietsen naar Leon.
Het hotelletje is vrij snel gevonden en een vriendelijke Spaanse mevrouw schrijft ons in voor de komende twee nachten, want morgen blijven we hier heerlijk uitrusten in deze stad en natuurlijk morgenavond voetbal kijken.
Vanavond wandelen we nog even door het centrum en Marja praat de hele dag al over een pizza, dus moet dit maar gaan gebeuren.